پایان نامه کارشناسی بکارگيری تعميرات خط گرم(Hot Line) برای کاهش عيب در شبکه های توزيع وکاهش زمان خاموشی

تعميرات خط گرم [1] برای نخستين بار در سال 1913 در ايالت اوهايو آمريکا صورت گرفت.  در آن زمان ابزار بسيار ساده و ابتدايی مثل چوب های بلند در اختيار سيم بانان قرار می گرفت که به وسيله آن سيم برق دار را از محدوده کار خود دور کرده و عمليات تعويض مقره های شکسته را انجام می داند.

به دليل عدم فن آوری در عايق سازی و ايجاد امنيت برای سيم بانان عمليات محدود به شبکه ها تا سطح ولتاژ 11 کيلو ولت بود و برای ولتاژهای بالاتر اين چوب ها جوابگو نبودند. با توجه به سود سرشار مالی در اين نوع تعميرات ، شرکتهای ديگر نيز به اين نوع تکنولوژی روی آوردند به طوری که تا 1920 سه شرکت سازنده تجهيزات خط گرم در ايالت های مختلف آمريکا مشغول به کار با خط گرم شدند. بزرگ ترين شرکت فعال در آن سال ها شرکت TIPS TOOLS   بود که پيشرفت های خوبی در اين زمينه به دست آورد به طوری که انجام عمليات را تا سطح 33 کيلو ولت امکان پذير ساخت.

عمليات خط گرم در ايران نيز در سال 1964 (1353) پس از حدود 50سال مورد توجه کارشناسان صنعت برق قرار گرفت ولی جرقه اين کار برای تهيه و ساخت و ساز تجهيزات خط گرم در داخل کشور جهت کار روی شبکه های 20 کيلو ولت برای اولين بار وبا  هدف های بشرح ذيل است:

•باز و بست انواع جمپرها تحت تانسيون                    20 کيلو ولت

•پاکسازی حريم اشجار                                          20 کيلو ولت 

•تحکيم يراق آلات                                                 20 کيلو ولت

به همين دليل طی قراردی يک شرکت آمريکايی ملزم به آموزش و راه اندازی گروه های خط گرم در ايران شد. پس از آموزش تعدادی استادکار ، گروه های خط گرم در تهران و خوزستان فعال شدند و برخی تعميرات تا سطح 20 کيلو ولت و بعضا 63 کيلو ولت به صورت گرم انجام می شد. بعلت وقوع انقلاب اسلامی و متعاقب آن جنگ تحميلی و خروج متخصصان آمريکايی از ايران ، تعميرات خط گرم به تدريج مورد بی توجهی قرار گرفت به طوری که در دهه شصت هيچ گونه تعميرات خط گرم در ايران صورت نپذيرفت با توجه به نياز عمده کشور به اين تکنولوژی ، وزارت نيرو تعميرات خط گرم را در زمره سياست های خود قرار داده است لذا راه اندازی گروه های خط گرم در شرکت های توزيع در دستور کار شرکت های تابعه وزارت نيرو قرار گرفته است.